WIRTUALNY KLUB MODELARZY RC

Wrescie po zakonczeniu kilku dlugich i skomplikowanych projektow dla klientow moglem sie wybrac na zasluzony odpoczynek. Troche pozno jak na lato (koniec Sierpnia) ale jak to babcia mowi "lepiej pozno..".

Razem z moja malzonka nie jestesmy zwolennikami "plazowania" czy "hotelowania", ale raczej podrozowania i zwiedzania. Najwieksza mordego jaka nam firma sprawila byl "sluzbowy" wyjaz na "Cruise" na jednym z najwiekszych statkow na swiecie "Oasis of the Seas"



Dlatego na wlasne wakacje zaplanowalismy "road trip": Objechac w dwa tygodnie wszystkie stany na zachod od Great Planes i odwiedzic atrakcje, ktorych jeszcze nie widzielismy. Plan dosc ambitny, ktory zakladal przejechanie ponad 8 tys km w 2 tygodnie.

Zabralem sie za ukladanie trasy i programowaie Garmina dzien po dniu. Gdzie sie dalo rezerwowalem miejsca do spania: kampingi, kabiny czy pokoje w hotelikach. O tyle bylo to trudne, ze zblizal sie "dlugi ostatni weekend wakacji" (pierwszy poniedzialek wrzesnia too swieto panstwowe) wiec wiele miejsc do spania bylo juz zajetych.

Ubraniowo tez trzeba bylo sie przygotowac na ekstremalne temperatury: w Arizonie jest ponad 40 st C, a w Yellowstone jest ponizej zera. Spakowalismy namiot, karimaty, spiworki, koldry, ciuchy, zarcie i sprzet do gotowania, generalnie wszystko co sie moze przydac. Caly tyl samochodu pelen prawie az po dach.

Tak przygotowani w Sobote rano rozpoczelismy pierwszy dzien.

cdn...

_________________
Rysiu M.

Biore udzial w akcji "Chce pisac poprawnie"

Dzien 1

Po zatankowaniu do pelna wyruszylismy z Sacramento na wschod autostrada I-50. Prosto przez gory (ponad 2750m npm). Po drugiej stronie skoczylismy na droge 385 w kierunku "Doliny Smierci". Po drodze zatrzymalismy sie na zarcie w Walker Burger (malutka przydrozna knajpka na kompletnym zapupiu w okolicach Coleville, w ktorej dawali pyszne hamburgery).





Chwile pozniej zatrzymalismy sie w pierwszym parku "Mono Lake Tufa State Natural Reserve". To takie jezioro, do ktorego woda splywa z gor i juz nigdzie nie odplywa, tylko odparowuje. W efekcie woda jest tak zmineralizowana, ze pod woda zaczely sie budowac skaly z tych mineralow.

Pozniej ludzie w Californi stwierdzili, ze w Los Angeles potrzeba wiecej wody wiec czesc strumieni splywajacych do Mono Lake zostalo skierowanych w inna strone. W efekcie jezioro zaczelo wysychac i mineralne skaly zaczely wystawac nad powierzchnie w postaci "Tufa"





Woda tu jest tak "gesta" ze niewiele w niej jest zycia. Jakies bakterie i muchy. Miliardy much. Siedza na brzegach jeziora i cos tam wyzeraja. A musi byc cos dobrego, bo strasznie tam smierdzi.





Zaczelo sie juz robic pozno wiec zapakowalismy sie w auto i pojechalismy dalej, do naszego pierwszego zaplanowanego noclegu w Panamit Springs u przedsionka "Doliny Smierci".

Poniewaz pokoik ktory nam zaoferowali okazal sie zalany woda i troche zaplesnialy, wiec przydzielili nas do nowo wybudowanej kabiny. Pelna kultura, z kiblem i prysznicem a nawet klimatyzatorem. Tyle ze klimatyzator byl tak glosny, ze do spania trzeba bylo go wylaczyc. Pierwsza noc na pustyni - uff jak goraco.

cdn...

_________________
Rysiu M.

Biore udzial w akcji "Chce pisac poprawnie"

Dzien 2

Raniutko skoro swit korzystajac z jeszcze niskiej temperatury (32 st C) wybralem sie polazic troszeczke po okolicy. Naprawde lubie pustynie. Panamit Springs jest poza parkiem narodowym Doliny Smierci ale tylko dlatego, ze caly jego teren jest w rekach prywatnych. Rzad chcial odkupic ten teren aby wlaczyc go do parku Doliny Smierci, ale wlasciciel nie sprzedal. Tak wiec geograficznie to jest juz Dolina Smierci, a formalnie na papierze jeszcze nie.





Osrodek jest dosc zadbany, choc z pewnoscia trzeba duzo nakladow. Pod kazde drzewko czy krzaczek jest doprowadzona rura do podlewania. Kamienisty (wyboisty) teren pustyni zostal wyrownany i ubity na plasko. Choc wystrczy odejsc kilka krokow poza teren i juz sie jest w dzikiej pustyni.





W czasie wycieczki do Doliny Smierci 15 lat temu tez spalismy w Panamit Springs. Ku mojemu zdumieniu znalazlem te same kaktusy, ktore widzialem wtedy. Widac kaktusy sa dlugowieczne.





Po sniadaniu pojechalismy zwiedzac pustynie. Wiekszosc miejsc w Dolinie Smierciu juz widzielismy w czasie dwoch poprzednich wypraw, tak wiec teraz, przejazdem zahaczylismy o kilka.

Zabriskie Point, to takie miniaturowe gory, cale lancuchy gorskie z kanionami. Wszystko jakby w skali 1:10





Artists Palette, to miejsce gdzie skaly o wielu roznych kolorach wystepuja tuz kolo siebie. Praktycznie mozna tu znalezc wszystkie pastelolowe kolory, jak na palecie malarza.





Na zdjeciach to nie wyglada tak imponujaco jak w rzeczywistosci. Ale tutaj widac w skali jakie to wszystko jest ogromne, wrecz przerazajace.





Badwater, to najnizszy punkt w ameryce polnocnej, 86 m ponizej poziomu morza. Wielkie jezioro, przykryte 15-to centymetrowa warstwa soli.





Co jest ciekawe, jezioro Badwater otoczone jest gorami siegajacymi ponad 3km nad poziomem morza. To naprawde jest dolina.

Okolo gdziny 1 na termometrze juz bylo ponad 42 st C wiec ruszylismy w dalsza podroz. Po opuszczeniu Doliny Smierci juz byla dluga jazda autostradami w kierunku Sedony w stanie Arizona. Na nasz kemping dojechalismy tuz po zachodzie slonca, wiec po rozbiciu namiotu szybko poszlismy spac.

cdn...

_________________
Rysiu M.

Biore udzial w akcji "Chce pisac poprawnie"

Dzien 3

Dopiero rano okazalo sie, w jakim slicznym miejscu zesmy spali (Oak Creek Canyon). Kemping polozony w kanionie o prawie pionowych scianach wysokich na kilkaset metrow, a tuz obok plynie strumyk (Oak Creek).





Temperatura tez nie jak na Arizone - 17 st C. Po szybkim sniadanku zebralismy sie w droge, bo zwiedzania jest duzo. Przed nami Sedona, jedno z najladniejszych (jesli nie najladniejsze) miast w Arizonie. Po pol godzinnej jezdzie kreta droga po dnie kanionu (widoki tak fantastyczne, ze ciezko utrzymac wzrok na drodze) sciany kanionu rozstapily sie na boki i ukazalo sie miasto otoczone wysokimi czerwonymi skalami.





Moze poznacie te okolice z amerykanskich westernow - to wlasnie w tych okolicach wiele z nich krecono. Dookolo wznosza sie charakterystyczne slupy czy stozki z czerwonego piaskowca





Kazda z tych skal ma swoja nazwe. Te dwie na przyklad to stojace obok "slonia" "dwie zakonnice" (Elephant Butte & the Two Nuns)





Tu z kolei jest "ucho zajaca" (Rabbit Ear)





Piekno tej okolicy jak i przeogrom przyrody sklonily mnie do medytacji nad marnoscia czlowieczego zywota





Wiec zeby nie popasc w kompletna zadume pojechalismy zobaczyc Montezuma Well. Ciekawe zjawisko hydrogeologiczne. Na szczycie gory jest krater wypelniony woda. Co wiecej, woda z tego jeziorka caly czas wyplywa z prawie jednakowa predkoscia okolo 240 metrow szesciennych na godzine. W dnie jeziorka jest zrodelko ktore te jeziorko stale zasila nawet w okresach najwiekszej suszy.





Stare cywilizacje (z okolo 8 wieku) juz docenialy wartosc tego zjawiska i na stromych brzegach jeziorka zbudowali sobie miasto, a wode doprowadzali akweduktami do pobliskich pol uprawnych. Plynaca tuz obok rzeka (Wet Beaver Creek) byla gorsza do tych celow, poniewaz ilosc wody w rzece ciagle sie zmienia od suszy do powodzi, a wydajnosc zrodelka jest zawsze taka sama.





Od zrodelka pojechalismy do oddalonego o kilkanascie kilometrow "Montezuma Castle" (Palac Montezumy). Budowle, tak samo stare jak to osiedle przy zrodelku, zostaly wkomponowane w sciane klifu.





W tym samym klifie jest tuz obok jeszcze kilka podobnych osiedli z tego samego okresu, tylko nie zachowaly sie juz tak dobrze. Przypomnialo mi to "Mesa Verde" w Colorado. Tylko ciut mniejsze.

Poniewaz dzien sie konczyl, a do kempingu byl kawalek drogi zabralismy sie w droge powrotna. Wrocilismy na tyle wczesnie, ze udalo sie nam cos ugotowac do zjedzenia i lulu spac, bo nastepnego dnia musimy wczesnie wyjechac.

cdn...

_________________
Rysiu M.

Biore udzial w akcji "Chce pisac poprawnie"

Dzien 4

Pobudka wczesnie, bo na 10 rano mamy zamowiona wycieczke do Antelope Canyon. Najpierw do dolnego, pozniej do gornego. Jak sie nie jest na czas to miejsca przepadna. A od naszego kempingu do Antelope jest 240 km wg GPS troche ponad 2 godziny 40 minut. A wiec zwijamy spanie, namiot i w droge.

Obie czesci Antelope Canyon zostaly zrobione przez te sama rzeke. Wlasciwie to nie jest stala rzeka, ale to miejsce ktoredy splywa w krotkim czasie duza ilosc wody z gor, gdy tam spadnie deszcz (flash flood). Woda zmieszana z piachem plynac z predkoscia do 50km na godzine zlobi w skalach te kaniony.

Gorny kanion jest polozony kilka km od szosy wiec turysci dowozeni sa przez gleboki piach koryta rzeki "samochodami" 4x4.





Kanion ten znajduje sie na powierzchni ziemii, to znaczy sciany kanionu wznosza sie nad powierzchnia pustyni. Po prostu koryto rzeki przegrodzone jest gora, w ktorej jest szczelina.





Poniewaz wiekszosc wody plynie dolem wiec przekroj przez kanion jest w ksztalcie litery A (dol kanionu jest szerszy niz gora).





W efekcie jest tam dosc ciemno i na zdjeciach najlepiej wychodza efekty swietlne, gdy patrzy sie do gory. Na przyklad takie, jak "Dragon's eye (Oko smoka):





Czy "Navajo Sunset" (Zachod slonca w krainie Navajo):





Dolny kanion znajduje sie blisko szosy wiec idzie sie tam na wlasnych nogach. Kanion wyrzezbiony jest pod ziemia, to znaczy plynaca woda znalazla szczeline w skalistym podlozu i przez wieki drazyla ja i drazyla, az wydziabala taka atrakcje turystyczna.





Dlatego kanion ten ma ksztalt litery V, to znaczy jest szerszy na gorze niz na dole. Na dole jest tak szpiczasty, ze po kazdym deszczu obsluga musi nasypac duzo piachu na dno kanionu, zeby bylo po czym chodzic. Ale w tej czesci jest duzo jasniej wiec zdjecia oddaja cale piekno architektury tej budowli











Z Antelope Kanions wyszlismy juz po poludniu i pojechalismy rozbic namiot na kempingu w Lake Powel.





To jest sztuczne jezioro powstale po przegrodzeniu tama rzeki Colorado. Wyglada to dosc dziwnie, takie olbrzymie jesioro na srodku golej, suchej i skalistej pustyni. Oczywiscie to raj dla wlascicieli wszelkiego sprzetu plywajacego.





O tyle woda jest przyjemna, ze na brzegu jest ponad 40 st C. Na szczescie po zachodzie slonca, jak to na pustyni, temperatura spadla ponize 20 st C wiec w namiocie spalo sie dobrze. A trzeba bylo sie wyspac, bo nastepnego dnia dlugi "skok" do Colorado.

cdn...

_________________
Rysiu M.

Biore udzial w akcji "Chce pisac poprawnie"

Ale super! Czekamy na dalsze relacje.

_________________
Zbigniew Bigaj

Noo, rewelka. Nigdy tam pewnie nie bede osobiscie. Nawet gdybym mial taka mozliwosc to generalnie nie lubie podrozowac, wiec milo popatrzec jak zwiedzasz takie ciekawe rejony. Ja mysle, ze fajny albumik turystyczno-krajoznawczy daloby sie z tego "wykroic", jesli masz wiecej takich interesujacych fotek.

_________________
Pozdrawiam,
Jurek.

"Małe jest piękne" (tylko zależy w jakiej sytuacji).

Mini / mikroelektryki RC ...

Fotek jest prawie tysiac (aparaty cyfrowe to dobrodziejstwo i przeklenstwo), ale tu chyba wszystko by sie nie zmiescilo i pewnie dla czytelnikow byloby za nudno.

Dzien 5

Z tego dnia zdjec jest dosc malo, bo przede wszystkim jechalismy. Przeskok troche ponad 800 km do Colorado. Pierwsza czesc dosc monotonna, jazda przez pustynne tereny Navajo, czyli wielkie nic, nic i nic. Rozmawialem z jednym Indianinem i on wyjasnil mi, ze w kulturze Navajo nie ma pojecia posiadania ziemii. Ziamia nie nalezy do nikogo, ale to Navajo naleza do ziemii. To wyjasnia dlaczego np domy indian Navajo sa tak prymitywne i zaniedbane. Albo sklecone z byle czego, co wiatr przyniesie, albo to po prostu to sa stare przyczepy kampingowe. Po prostu nie ma pojecia przywiazania do danego kawalka ziemii - jego dom moze byc wszedzie i nigdzie, praktycznie tam gdzie on jest. Dlatego tez indianie Navajo nie uprawiaja ziemii anie nie prowadza farm. Wolny narod - jak cyganie.

Po 3 godzinach jazdy (niecale 300 km od Lake Powel) zajechalismy do pierwszego postoju (na siku) wstepujac do parku Narodowego Indian Navajo "Four Corners Monument". To jest miejsce gdzie granicza ze soba cztery stany: Coloradu, Nowy Meksyk, Arizona i Utah.





Wkrotce potem wjechalismy do stanu Colorado. Minelismy tuz obok park Mesa Verde (domy zbudowane przez "starozytnych indian" na scianach klifow), jako ze odwiedzilismy go pare lat wczesniej. Wkrotce zaczely sie wreszcie tereny zielone i gory. Poniewaz po drodze wciaz nie bylo zadnego miasta, stanelismy na krawdzi drogi zeby cos na szybko zjesc z wlasnych zapasow.





Tu wystapilo ciekawe zjawisko atmosferyczne - stojaca burza. Jedzac kanapke z miesem widze jak tuz obok jak pada deszcz, blyskaja pioruny ale to wszystko kotluje sie jakby w tym samym miejscu. Na nas nie spada ani kropli.





Po zjedzeniu ruszamy w dalsza droge i wpadamy w te burze. Pioruny wala, deszcz leje jak z wiadra. Mijamy przydrozne miejsce piknikowe, z mieszanym uczuciem. Tu piekne stoly, lawki i kible a mysmy jedli na trawie na poboczu szosy. Ale mysmy jedli na sloneczku, a tu ludzie siedza w strugach deszczu. Po przejechaniu kilku kilometrow deszcz sie konczy, swieci sloneczko a cala jezdnia jest sucha - w tym miejscu nie spadlo ani kropli. Po prostu stojaca burza.

Jak pisalem, zdjec z tej czeci jest malo, bo przede wszystkim jechalismy podziwiajac krajobrazy. Tak piekne, jak na przyklad kilkadziesiat kilemetrow szosy wzdloz rzeki i lini kolejowej na dnie glebokiego kanionu. Pieknie zielono, i skalisto jednoczesnie. Po 7-mej wieczorem zajechalismy do kampingo "Royal View Campground".





Czysty i zadbany kemping z widokiem na Royal Gorge Brydge.





Bylo pozna, aby zrobic zdjecia tego mostu z bliska, wiec wprowadzilismy sie do zarezerwowanej kabiny i lulu, bo jutro kolejny "pracowity" dzien.

cdn...

_________________
Rysiu M.

Biore udzial w akcji "Chce pisac poprawnie"

Dzien 6

Royal Gorge Bridge. To cos naprawde unikalnego. W 1929 roku pewien bogaty facet z Texasu wymyslil sobe, ze zbuduje najwyzszy na swiecie most wiszacy. Znalazl odpowiednio glebooki kanion na polnocny zachod od miasta Canon City w Colorado i zbudowal tam sobie most prowadzacy z nikad do nikad. Doslownie. Aby dojechac do mostu od glownej drogi trzeba przejechac kilka kilometrow kreta droga przez krzaki po gorach. Po drugiej stronie mostu nawet nie ma drogi. Nie ma tam nic, z czego cywilizacja moglaby skorzystac. Ale most piekny jest.





Do roku 2003, a wiec przez prawie 3/4 wieku byl to najwyszszy most wiszacy na swiecie. W stanie oryginalnym przetrzymal do roku 2013, kiedy to pozar lasow pochlonal wszystkie budowle na obu przyczolkach mostu, ale most pozostal nienaruszony. Wszystkie budowle zostaly odbudowane, lacznie z kolejka linowa laczaca brzegi kanionu tuz obok mostu. Podobno jest to najdluzsza kolejka linowa na swiecie, jesli chodzi o odleglosc miedzy podporami.





Przejazdy kolejka sa za friko, znaczy w koszcie biletu wstepu do parku, wiec tez zapakowalismy sie do tych maciupkich wagonikow zdajac sie na laske techniki i stalowej liny.





Dopiero wiszac obok mostu mozna zobaczyc go w calosci i odniesieniu to kanionu, ktorego dolem plynie rzeka i biegnie linia kolejowa.





Oprocz kolejki linowej jest tam jeszcze wiele innych atrakcji w tym zip-line przez kanion i wielka hustawka na samym brzegu kanionu. Ale to nie dla nas. Dla mnie atrakcja byl zegar wodny pokazujacy nie tylko godzine, ale takze date: dzien, miesiac i rok.





Poniewaz zaczelo sie juz robic goraco to dla ochlody z parku Royal Gorge Bridge pojechalismy prosto na pobliska gore Pikes Peak. Jazda kreta malownicza droga po zboczu gory przez wszystkie strefy roslinne: od drzew az do golej skaly.





2-godzinna jazda zakonczyla sie na wysokosci 14115 stop (4302.31 metrow) nad poziomem morza. W sniegu.





Oczywiscie z tej wysokosci widac cala okolice. Niestety Denver i Colorado Springs byly pod warstwa chmur, a my ponad tymi chmurami.





Widok iscie jak z samolotu. A wlasciwie wyzej, bo ja w Cessnie jeszcze na 14 tysiacach stop nie bylem





Dlugo tam nie posiedzielismy, bo nie dosc ze bylo zimno (prawie zero stopni Celsjusza) to w dodatku nadciagala kolejna burza.





Zapakowalismy sie w autko i po dwoch godzinach znow bylismy na moscie Royal Gorge, zeby dogrzac sie troche.





Albo zrobic zdjecie postawionej tam tak sobie lokomotywie.





Po zmroku wrocilismy do do kabiny. Przed nami kollejny dzien dlugiej jazdy do Poludniowej Dakoty - musimy przejechac przez cale Colorado i troche Wyoming. Ale to dopieru jutro. Teraz spac.

cdn...

_________________
Rysiu M.

Biore udzial w akcji "Chce pisac poprawnie"